VACHERON

 

VACHERON - tak to się zaczęło.

 W 1755 roku Jean-Marc Vacheron założył własną pracownię w dzielnicy Saint Gervais w Genewie. W 1785 roku jego syn Abraham przejął mały wówczas biznes, ale rewolucja francuska położyła gwałtowny kres eksportowi i Abraham Vacheron napotkał liczne problemy.  Ożenił się i zgodnie z tradycją dodał do nazwiska nazwisko żony, zmieniając tym samym również nazwę manufaktury na "Vacheron - Girod". Na początku XIX wieku syn Abrahama, Jacques Barthélemy Vacheron, przejął kierownictwo firmy, która teraz nosiła nazwę "Vacheron - Chossat".  Podczas swoich corocznych podróży służbowych do Włoch, Francji i Niemiec, Jacques Barthélemy Vacheron zaprezentował swoją kolekcję zegarków kieszonkowych z bardzo cienkimi jak na tamte czasy mechanizmami, pozytywkami, repetycjami minutowymi, osadzonymi w szlachetnych i eleganckich kopertach.  W 1819 roku wprowadził do firmy, jako wspólnika, syna przyjaciela, który był handlarzem tkanin, Francois Constantin.  Constantin swoje pierwsze doświadczenie w branży zegarków zdobywał jako sprzedawca u Jean-Francois Bautte.  Dzięki jego niezwykłym umiejętnościom i działalności, istniejące wówczas trudności finansowe zostały szybko przezwyciężone.  Od 1830 roku zegarki tej firmy były sprzedawane w Nowym Jorku przez Jeana Magnina oraz w Nowym Orleanie przez Breya. W 1839 roku Jacques Barthélemy Vacheron i Francois Constantin zatrudnili genewskiego zegarmistrza i mechanika Georgesa-Auguste'a Leschota jako dyrektora technicznego, który wprowadził masową produkcję mechanizmów zegarkowych za pomocą wymyślonych przez siebie obrabiarek, znacznie poprawiając w ten sposób precyzję i jakość zegarków kieszonkowych.  Po śmierci Abrahama Vacherona w 1843 roku Manufaktura przeniosła się do Tour d'Ile w centrum miasta, gdzie Rodan łączy się z Jeziorem Genewskim.  César Vacheron, syn Jacquesa Barthélemy'ego, przejął zarządzanie firmą. W 1845 roku Leschot i manufaktura otrzymały upragnioną nagrodę „Auguste de la Rive” przyznawaną przez „Geneva Societe des Arts”.  Około 1860 roku Vacheron & Constantin był już dużym producentem. Constantin założył agencję korporacyjne w Rio de Janeiro (1849), Holenderskich Indiach Wschodnich (1847) i Kalkucie (1850) oraz Nowym Jorku (1864 Jean-François Constantin). W 1869 César Vacheron zmarł, a jego syn Charles-César ponownie zmienił nazwę na „Charles Vacheron & Cie”.  Kiedy Karol zmarł w wieku 25 lat 19 kwietnia 1870 roku, manufaktura przeszła w ręce wdów.  Catherine Etierinette Vacheron, wówczas osiemdziesięcioletnia, i Laure Vacheron Pernessin nadają teraz firmie nazwę „V.ve Cesar Vacheron & Cie”. W 1872 roku Obserwatorium Genewskie doceniło zegarki firmy za ich wysoką jakość. Jean-François Constantin, bratanek François Constantina, został partnerem biznesowym w firmie około 1854 roku. W 1869 roku odszedł z firmy, ale w 1875 roku powrócił do kierownictwa manufaktury.  Nazwa firmy to ponownie „Vacheron & Constantin”. W 1880 roku firma Vacheron & Constantin objęła ochroną nazwę marki i logo. Tak więc teraz na wszystkich produktach firmy albo napis „Vacheron & Constantin, Fabricant, Genève” albo „Horlogorie et boites de montres”, a w każdym przypadku krzyż maltański, jako symbol precyzji, ale później zastąpiony dwoma przecinającymi się segmentami.  Po śmierci Catherine Etiennette (1883) i Laure (1887) firma została przekształcona w spółkę akcyjną, która od 1896 roku nosiła po prostu nazwę „Vacheron & Constantin”.  W 1910 roku firma wprowadziła na rynek swoje pierwsze zegarki naręczne, a w latach 1920-1930 arcydzieła, takie jak Grande Complication z repetycją minutową, chronografy z ułamkami sekund z licznikami, kalendarzem wiecznym, wskaźnikiem faz księżyca i budzikiem czy chronografy z ułamkami sekund z rezerwą chodu, które były pokazane na wystawie w Zurychu. Od 1938 roku firma ściśle współpracowała z Jaeger-LeCoultre i korzystała również z ich ebauche. Złapany w kryzys finansowy Charles Constantin postanawia sprzedać większość udziałów Georgesowi Kettererowi.  W 1985 roku rodzina Kettererów sprzedała większość udziałów byłemu ministrowi ds. ropy Arabii Saudyjskiej, szejkowi Yamaniemu,  kierownictwo firmy pozostało w rękach Szwajcarów, a „&” zostało usunięte z nazwy firmy. Firma stała się później własnością francuskiej grupy Vendôme Luxury Group, a teraz jest własnością szwajcarskiej grupy dóbr luksusowych Richemont.