SWOBODNY WYCHWYT SPRĘŻYNOWY RIEFLERA

 SWOBODNY WYCHWYT SPRĘŻYNOWY RIEFLERA

Firma Riefler znana była może bardziej z produkcji wahadeł kompensacyjnych o dużej stabilności do precyzyjnych zegarów, ale była ona też producentem prawdopodobnie najdokładniejszych zegarów całkowicie mechanicznych w historii, osiągających odchyłkę dokładności wynoszącą 10 milisekund dziennie.
Wychwyt wynaleziony  przez Zygmunta Rieflera w 1889 r.. stosowany był właśnie w tych precyzyjnych zegarach, regulatorach astronomicznych, produkowanych przez niemiecką firmę Clemens Riefler w latach 1890-1965. Zaletą wychwytu było to, że impulsy  utrzymujące wahadło w ruchu, otrzymuje się naginając sprężynkę zawieszenia, na której wisi wahadło, zamiast przykładać siłę bezpośrednio do wahadła. Sprężynka ta jest przymocowana do ciężkiego metalowego wspornika, który obraca się na dwóch ustawionych w jednej linii nożowych krawędziach, od spodu spoczywających na płaskich agatowych płytkach. Punkt zgięcia sprężyny zawieszenia pokrywa się z linią styku krawędzi noży. Kiedy wahadło przekroczy swój dolny punkt, koło wychwytowe zostaje odblokowane i popycha wspornik, który obraca się na krawędziach noża pod niewielkim kątem, naginając sprężynę. Sprężyna zostaje ugięta w niewielkim stopniu dając w ten sposób impuls do następnego wahania. Zatem sprężyna zawieszenia spełnia dwie funkcje: zawieszenie wahadła i nadanie mu impulsu. Wychwyt ma lepsze właściwości niż wychwyty spoczynkowe, ponieważ zmienna siła z palet, jest przykładana nie do wahadła, ale do wspornika, przez co wychwyt nie ma kontaktu z wahadłem poniżej sprężyny zawieszenia, dlatego wahadło nie jest zakłócane, a jedyną pracą, jaką musi wykonać, jest odblokowanie koła wychwytowego raz na sekundę.  Operację tę wykonuje się w pobliżu idealnego miejsca, czyli na środku każdej oscylacji. Koło wychwytowe i palety wychwytu Rieflera mają specjalną konstrukcję. W rzeczywistości istnieją dwa koła wychwytowe zamontowane na tym samym wale, a w kotwicy umieszczone są agatowej palety w kształcie walcowych kołków z dwoma powierzchniami, na każdym z nich.  Przednie koło blokujące ma zęby skierowane do przodu, przypominające wychwyt spoczynkowy i zatrzaskuje się na płaskiej powierzchni palety, blokując koło. Tylne koło impulsowe ma zęby o nachylonej powierzchni skierowanej w kierunku obrotu. Powierzchnia ta oddziałuje na okrągłą część każdej palety, nadając impuls. Precyzyjne regulatory Clemensa Rieflera gwarantowały, że będą mieścić się w granicach 30 milisekund odchyłki dziennie, a osiągały nawet 10 milisekund. Wyprodukowano ich ponad 600, więc były to jedne z najczęściej używanych regulatorów astronomicznych i stały się najwyższym standardem pomiaru czasu na początku XX wieku.  Używano ich na całym świecie w obserwatoriach astronomicznych i obserwatoriach morskich.