REVUE THOMMEN (GT)

 

REVUE THOMMEN (GT) - i jej wynalazki.

Aby przeciwdziałać upadkowi gospodarczemu miejscowości Waldenburg, ojcowie miasta postanowili zainwestować w branżę zegarmistrzowską. Aby to zrobić, założyli w 1853 roku fabrykę zegarków, „Societé d'Horlogerie à Waldenbourg”.  Wiedzę zdobywano zatrudniając mistrzów zegarmistrzowskich z zewnątrz, którzy uczyli miejscową ludność zegarmistrzowskiego rzemiosła.  Towarzyszyło temu otwarcie szkoły zegarmistrzowskiej. Niestety, oczekiwany sukces gospodarczy nie nastąpił. Aby zapobiec zamknięciu nowej fabryki, ojcowie miasta sprzedali ją w 1859 roku zegarmistrzowi Louisowi Tschoppowi z Biel oraz miejscowemu Gédéonowi Thommenowi (1831-1890). Obu udało się zrobić to, czego nie udało się poprzednim właścicielom, czyli wygenerować zyski.  Ale już w 1860 roku Louis Tschopp opuścił młodą firmę, a jedynym właścicielem został Gédéon Thommen. Od 1870 roku manufaktura działała pod nazwą "G.Thommen".  W tym samym roku, tj. 1870, Gédéon Thommen wprowadził zupełnie nowy, rewolucyjny proces produkcyjny, który zapewnił dobrobyt całemu regionowi na dziesięciolecia.  Wszystkie części wytwarzanych mechanizmów były całkowicie wymienne. Inni szwajcarscy producenci zegarków, pozostawali pod tym względem w tyle o dziesięciolecia. Fabryka prosperowała i wkrótce roczna produkcja mechanizmów zegarkowych przekroczyła 10 000. Oprócz niedrogich ebauchów z wychwytem cylindrowym i kotwicznym, Thommen produkował również gotowe zegarki kieszonkowe i koperty, w tym zegarek z cyfrowym okienkiem oparty na angielskim patencie Thommena z 1885 roku. Gédéon Thommen zmarł w 1890 roku, a jego syn Alphons przejął majątek firmy.  Jego firma produkowała już nie tylko mechanizmy, ale także koperty i tarcze, czyli wszystko, co potrzebne było do stworzenia kompletnego zegarka. Aby ograniczyć błędy produkcyjne, Alphons wprowadził użycie mikroskopu mikrograficznego. To on zapewnił sobie markę „Revue” i inne mniej znane, „GT”  (dla Gédéona Thommena), „Sola” i „Cyrus”. W 1916 r. pracę w firmie rozpoczął Reinhard Straumann. Wcześniej pracował jako technik w szwajcarskich siłach powietrznych. Wraz z nim rozpoczęła się specjalizacja w awionice.  Dzięki swoim umiejętnościom Straumann wkrótce został dyrektorem technicznym wszystkich działów Revue.  Do jego osiągnięć w rozwoju zegarków należy wynalezienie tak zwanego „timegraphera” oraz eksperymenty ze stopami metali, których kulminacją było wynalezienie materiału na włos balansu o nazwie „Nivarox” i materiału na sprężynę naciągową "Nivaflex". W latach trzydziestych Straumann odszedł, a Alphons prowadził firmę „Revue Thommen” do 1932 roku.  Następnie firmę przyjął Hermann Straumann, mąż Fanny z domu Thommen (siostra Alphonsa) i prowadził ją do 1938 roku. Jego syn Roland Straumann-Beck posiadał wówczas większość udziałów w manufakturze i zachował je aż do śmierci.  W 1961 roku firma przejęła manufaktury „Vulcain et Studio SA”, „Buser”, „Phénix” oraz „Marvin” i stworzyła „Manufactures d'Horlogerie Suisses Réunies SA” (MSR-Holding).  Próbowali przeciwdziałać rewolucji kwarcowej, dzieląc produkcję. To jednak nie działało zbyt dobrze i w 2001 roku Holding MSR został rozwiązany.
W 2012 roku Andreas Thommen, bezpośredni potomek Gédéona Thommena w czwartym pokoleniu, oraz Roland Buser, zegarmistrz trzeciego pokolenia, założyli firmę GT Thommen Watch AG.  Ich celem było ożywienie marki zegarków Revue Thommen i ponowne rozpoczęcie produkcji w regionie Bazylei.  W 2014 roku Depa Luxury Distribution GMbH przejmuje produkcję zegarków Revue Thommen.  Ponowne wprowadzenie na rynek nowych i istniejących modeli miało miejsce w Baselworld w marcu 2015 r.